In het land waar Patja woonde was niet genoeg eten meer. Haar vader en moeder besloten toen dat het voor Patja beter was om op te groeien in een land waar wel eten was. Zo kwam Patja bij andere ouders. Eerst ging alles goed, maar Patja begon verschrikkelijk te piekeren. Ze dacht dat niemand haar aardig vond, omdat zij een vlek op haar voorhoofd had. Adoptiekinderen voelen zich vaak ontworteld en vertonen soms een gedrag dat voor henzelf en voor anderen niet te volgen is. In het verhaal van Patja herkennen adoptiekinderen zichzelf en samen ontdekken ze een oplossing op de vele vragen die “geadopteerd ” zijn kunnen oproepen.
